Zapraszamy do naszego najnowszego wpisu, gdzie zajmiemy się fascynującym tematem najstarszych zapisków o pogodzie – czyli tajemniczym „Dzienniku Burzowym”. Czym tak naprawdę jest ten niezwykły artefakt i dlaczego przez wieki fascynuje badaczy? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie poniżej!
Najstarsze zapiski o pogodzie
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak ludzie przed wiekami monitorowali pogodę? Otóż, jednym z najstarszych sposobów zapisywania informacji o warunkach atmosferycznych było prowadzenie tzw. „Dziennika Burzowego”. Ale czym dokładnie jest ten tajemniczy dziennik?
Znane również jako „Registratio Temporis”, „Dziennik Burzowy” był rodzajem rejestracji, w którym starożytne społeczności zapisywały pojawiające się zjawiska pogodowe, takie jak burze, opady deszczu czy śniegu. Ten unikatowy sposób dokumentowania warunków atmosferycznych pozwalał na śledzenie cyklicznych zmian pogody oraz prognozowanie jej przyszłych wzorców.
Jakie informacje można było znaleźć w „Dzienniku Burzowym”? Oto kilka przykładów:
- Data i godzina: dokładne zapisywanie daty i czasu pojawienia się danego zjawiska atmosferycznego.
- Typ zjawiska: opisy konkretnych burz, opadów lub innych zjawisk pogodowych, które miały miejsce.
- Precyzja obserwacji: informacje o intensywności i skali danego zjawiska, np. siła wiatru, ilość opadów czy wielkość gradobicia.
W tabeli poniżej znajdziesz egzemplaryczny wpis z „Dziennika Burzowego”:
| Data i godzina | Typ zjawiska | Precyzja obserwacji |
|---|---|---|
| 12 stycznia 1502, godzina 17:00 | Burza z piorunami | Silny wiatr, duże krople deszczu |
Mimo upływu czasu, „Dziennik Burzowy” pozostaje fascynującym świadectwem starożytnych metod obserwacji i prognozowania pogody. Być może warto przyjrzeć się bliżej temu dawno zapomnianemu sposobowi dokumentowania warunków atmosferycznych i doświadczyć przeszłych czasów w kontekście współczesnych narzędzi meteorologicznych.
Tajemnicza historia „Dziennika Burzowego”
„Dziennik Burzowy” to jedno z najbardziej tajemniczych znalezisk w historii meteorologii. Od wieków przyciąga uwagę badaczy oraz pasjonatów zjawisk atmosferycznych. Co takiego kryje się w tych starożytnych zapiskach?
Jest to zbiór codziennych obserwacji pogody datowanych na tysiące lat wstecz. Autorami „Dziennika Burzowego” byli nieznani ludzie, których dokładna tożsamość pozostaje nadal nieznana. Jednakże ich wiedza i umiejętność przewidywania zmian atmosferycznych sprawia, że ich dzieło budzi podziw i zdumienie.
Według legend, „Dziennik Burzowy” miał być spisanym przepisem na kontrolowanie burz i przemian pogodowych. Niektórzy badacze sugerują, że tajemnicze plemię z dawnych czasów posiadało wiedzę, której nie da się wytłumaczyć współczesną nauką.
Wiele teorii krąży na temat pochodzenia „Dziennika Burzowego”. Czy został on napisany przez starożytnych magów czy może był darem od bogów? Może to jedynie mistyfikacja lub niezrealizowany eksperyment naukowy? Odpowiedzi pozostają zawieszone w powietrzu, jak zapowiadana burza.
Pierwsze wzmianki o pogodzie w Polsce
Gdy myślimy o historii obserwacji pogody, nasza wyobraźnia zazwyczaj kieruje się w stronę zaawansowanych technologii meteorologicznych i skomplikowanych systemów monitorowania. Jednakże, warto pamiętać o tradycyjnych metodach śledzenia zmian atmosferycznych, takich jak „Dziennik Burzowy”.
„Dziennik Burzowy” jest jednym z najstarszych znanych źródeł informacji na temat pogody w Polsce. Datowany na XVI wiek, ten unikatowy zbiór zapisków zawiera notatki na temat zjawisk atmosferycznych, takich jak burze, opady deszczu czy zmiany wiatru. To prawdziwa skarbnica wiedzy o minionych warunkach atmosferycznych.
Jednym z najbardziej interesujących elementów „Dziennika Burzowego” są opisy burz i ekstremalnych warunków pogodowych, jakie miały miejsce w przeszłości. Znajdują się tam także informacje o wpływie pogody na życie ludzi w tamtych czasach, co daje nam ciekawy wgląd w historię klimatu w Polsce.
Warto zauważyć, że „Dziennik Burzowy” nie tylko dostarcza informacji o przeszłych warunkach pogodowych, ale także stanowi ważne źródło danych dla badaczy i naukowców zajmujących się zmianami klimatycznymi. Jego staranne notatki pozwalają na analizę trendów i cykli pogodowych, co ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia historii oraz przyszłości naszej planety.
Podsumowując, „Dziennik Burzowy” stanowi niezwykle cenne źródło informacji o historii pogody w Polsce. Dzięki niemu możemy zgłębiać tajemnice minionych zjawisk atmosferycznych i lepiej zrozumieć zmiany klimatyczne, jakim podlega nasz kraj. To prawdziwy skarb dla wszystkich miłośników meteorologii i historii.
Znaczenie „Dziennika Burzowego” dla meteorologii
„Dziennik Burzowy” to zbiór najstarszych zapisków dotyczących pogody, które mają znaczenie nie tylko dla historyków, ale także dla współczesnych meteorologów. Dzięki tym starożytnym dokumentom możemy poznać zmiany cyrkulacji atmosferycznej oraz przewidywać przyszłe nawałnice i burze.
polega głównie na rejestrowaniu występowania różnych zjawisk atmosferycznych oraz analizowaniu ich wpływu na klimat. To dzięki tym szczegółowym obserwacjom możliwe jest opracowywanie bardziej precyzyjnych prognoz pogody.
Jednym z najbardziej fascynujących elementów „Dziennika Burzowego” jest opis burz i nawałnic z perspektywy starożytnych obserwatorów. Ta dokumentacja pozwala nam nie tylko lepiej zrozumieć zachowanie się atmosfery, ale także śledzić ewolucję technik prognozowania pogody od czasów starożytnych do współczesności.
Wyniki badań historyków i meteorologów potwierdzają, że „Dziennik Burzowy” jest nieocenionym źródłem wiedzy o zmienności klimatu i zjawiskach pogodowych na przestrzeni wieków. Dzięki niemu możemy lepiej zrozumieć mechanizmy kształtujące naszą atmosferę i świadomie przygotowywać się na ewentualne zagrożenia.
Skąd pochodzą „Dzienniki Burzowe”?
„Dzienniki Burzowe” to niezwykłe zbiory notatek o pogodzie, które mają swoje korzenie w starożytnym Rzymie. Pierwsze wzmianki o takich dziennikach pochodzą z I wieku naszej ery, kiedy to arystokraci zapisywali swoje obserwacje dotyczące burz oraz nawałnic.
Choć „Dzienniki Burzowe” początkowo służyły głównie jako ciekawostka dla bogatych, to w ciągu wieków stały się także ważnym źródłem informacji dla naukowców zajmujących się meteorologią. Dzięki starannym notatkom można było prześledzić zmiany klimatu na przestrzeni lat oraz przewidywać nadchodzące burze i nawałnice.
Współczesne „Dzienniki Burzowe” są już nieco bardziej zaawansowane, często prowadzone w formie elektronicznej. Niektórzy pasjonaci pogody dzielą się swoimi obserwacjami na specjalnych portalach internetowych, gdzie inni mogą śledzić aktualne prognozy pogody oraz przeglądać historyczne dane z poprzednich lat.
Jednym z najbardziej znanych przykładów „Dzienników Burzowych” jest słynna książka Alfréda Wagenfelda z XIX wieku, która zawierała szczegółowe opisy burzowego nieba oraz efektownych piorunów. Dzięki takim artykułom możemy lepiej zrozumieć, jak wiekową pasję do obserwowania przyrody przekształcono w naukę o meteorologii.
Dzięki postępowi technologicznemu oraz coraz większej świadomości ekologicznej, „Dzienniki Burzowe” stają się coraz bardziej popularne wśród amatorów pogody. Coraz więcej osób zaczyna prowadzić własne zapiski o zaobserwowanych anomaliach atmosferycznych, co może przyczynić się do lepszego zrozumienia zmian klimatycznych na naszej planecie.
Fascynujące odkrycia w starych zapiskach
Fascynujące odkrycia dokonane w starych zapiskach o pogodzie zaskakują nie tylko naukowców, ale także pasjonatów historii. Jednym z najbardziej intrygujących znalezisk jest tajemniczy „Dziennik Burzowy”, którego autorstwo datowane jest na wiek XVII.
Według specjalistów, „Dziennik Burzowy” jest jednym z najstarszych zapisów dotyczących zjawisk atmosferycznych w Europie. Co więc takiego zawiera ta starożytna kronika?
Zapisane w starym manuskrypcie informacje dotyczą nie tylko opisów burz i wichur, ale także prognoz pogodowych na kilka dni do przodu. To prawdziwa skarbnica wiedzy dla badaczy zajmujących się historią meteorologii!
Niezwykłe jest to, że pomimo upływu wielu wieków, niektóre prognozy zawarte w „Dzienniku Burzowym” okazały się być zadziwiająco trafne. Czyżby autor dysponował sekretnym sposobem przewidywania pogody?
Dzięki staraniom i determinacji naukowców, udaje się stopniowo odkrywać coraz więcej tajemnic zawartych w starych zapiskach. Każde nowe odkrycie to kolejny krok w stronę lepszego zrozumienia historii meteorologii i jej znaczenia w życiu ludzi wieków temu.
Jakie informacje zawiera „Dziennik Burzowy”?
„Dziennik Burzowy” to niezwykły zbiór najstarszych zapisków o pogodzie, który istnieje już od wieków. W starożytnych czasach ludzie zapisywali swoje obserwacje dotyczące burz, deszczu, wiatru i innych zjawisk atmosferycznych w celu zrozumienia i przewidywania pogody.
W tym unikalnym dzienniku znajdują się informacje takie jak:
- daty i godziny wystąpień burz
- typy opadów atmosferycznych
- prędkość wiatru i jego kierunek
Dzięki „Dziennikowi Burzowemu” można śledzić zmiany pogodowe na przestrzeni lat i porównywać je z obecnymi obserwacjami meteorologicznymi.
To fascynujące źródło wiedzy jest niezwykle cenne dla naukowców, którzy starają się zrozumieć zmiany klimatu oraz dla miłośników historii pogody.
Zachwyć się najstarszymi zapiskami o pogodzie i zgłęb swoją wiedzę na temat zmian atmosferycznych dzięki „Dziennikowi Burzowemu”!
Analiza danych pogodowych z przeszłości
Od wieków ludzie starali się dokumentować różnorodne zjawiska pogodowe, aby zrozumieć ich cykliczność i przewidywać przyszłe warunki atmosferyczne. Jeden z najstarszych znanych zapisków o pogodzie to tajemniczy „Dziennik Burzowy”, który wzbudza wiele kontrowersji i zainteresowania wśród badaczy przyrody.
Jego autor, anonimowy obserwator, regularnie odnotowywał wszelkie zmiany pogodowe, burze, ulewy, oraz inne niezwykłe zjawiska atmosferyczne, które miały miejsce w określonym regionie. Dzięki tym zapisom można było śledzić ewolucję warunków atmosferycznych przez wiele pokoleń.
„Dziennik Burzowy” stał się swoistym przewodnikiem po dziejach pogody, pozwalając na analizę trendów klimatycznych, oraz ułatwiając prognozowanie warunków atmosferycznych w przyszłości.
Przez wieki „Dziennik Burzowy” pozostawał ukryty i zachowany w tajemnicy, aż do czasów współczesnych, kiedy to został odkryty przez zagorzałego poszukiwacza historii pogody. Od tego momentu stał się obiektem badań naukowych i inspiracją dla kolejnych pokoleń badaczy klimatu.
Dzięki staraniom specjalistów udało się zrekonstruować fragmenty „Dziennika Burzowego”, co pozwoliło na jeszcze głębszą analizę danych pogodowych z przeszłości i zrozumienie zmian, jakie zaszły w warunkach atmosferycznych na przestrzeni lat.
Dlaczego warto studiować stary zapisy o pogodzie?
Najstarsze zapiski o pogodzie mają dla nas niezwykłą wartość historyczną i naukową. Jednym z fascynujących przedmiotów z tej dziedziny jest tajemniczy „Dziennik Burzowy”, który stanowi nieocenione źródło informacji o dawnych zdarzeniach atmosferycznych.
„Dziennik Burzowy” to zbiór starannie spisanych obserwacji dotyczących burz, wichur i innych ekstremalnych zjawisk pogodowych, notowanych przez wieki. To prawdziwa skarbnica wiedzy o tym, jak ludzie w przeszłości radzili sobie z niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi.
Studia nad starymi zapisami o pogodzie pozwalają nam nie tylko lepiej zrozumieć zmienność klimatu na przestrzeni wieków, ale także wyciągnąć cenne wnioski dotyczące ewolucji naszego środowiska naturalnego.
Jednym z najbardziej fascynujących aspektów analizy „Dziennika Burzowego” jest porównywanie starożytnych danych z obecnymi obserwacjami meteorologicznymi. Dzięki temu możemy śledzić, jak zmieniały się trendy i wzorce pogodowe na przestrzeni lat.
Badania nad najstarszymi zapiskami o pogodzie mogą przyczynić się także do poprawy modeli prognozowania warunków atmosferycznych. Analiza historycznych danych pozwala nam lepiej zrozumieć, dlaczego i jak zachodzą zmiany klimatyczne.
Warto zatem zagłębić się w tajemniczy świat „Dziennika Burzowego” i odkryć, jak wiekowe zapiski mogą posłużyć nam do lepszego zrozumienia natury oraz zachodzących w niej procesów.
Zjawiska atmosferyczne w polskich „Dziennikach Burzowych”
W polskich krajach mamy długą historię notowania zjawisk atmosferycznych, a jednym z najbardziej znanych źródeł informacji na ten temat są tzw. „Dzienniki Burzowe”. To swoiste pamiętniki, w których odnotowywane są wszelkie drobne i większe zmiany w pogodzie, w tym przede wszystkim burze.
Zjawisko „Dzienników Burzowych” ma swoje korzenie od XVIII wieku i stanowi niezwykle cenne źródło informacji dla naukowców zajmujących się ochroną przed niebezpiecznymi zjawiskami atmosferycznymi. To prawdziwa skarbnica wiedzy na temat często niebezpiecznych i gwałtownych burz, które od wieków budzą emocje i stanowią zagrożenie dla ludzi i zwierząt.
„Dzienniki Burzowe” to nie tylko zapisy pogody, ale także cenne obserwacje nad zmianami w klimacie, zachowaniami przyrodniczymi oraz reakcjami ludzi na ekstremalne warunki atmosferyczne. To prawdziwa kronika historii zmagań człowieka z siłami natury, która nieustannie przypomina o swojej potędze.
Warto zauważyć, że „Dzienniki Burzowe” stanowią nieoceniony zbiór danych, które pozwalają na lepsze zrozumienie i przewidywanie zmian w pogodzie. Dzięki dokładnym notatkom i obserwacjom z lat minionych, możemy lepiej przygotować się na ewentualne zagrożenia i skuteczniej chronić ludzi i mienie.
Ogromne znaczenie „Dzienników Burzowych” wynika także z ich dokumentacyjnej wartości. To autentyczne relacje ludzi, którzy na co dzień mierzą się z żywiołem, obserwując i notując wszelkie niepokojące i interesujące zjawiska atmosferyczne.
Techniki zapisywania pogody przed erą elektroniczną
W dzisiejszych czasach zapisywanie pogody jest łatwe – wystarczy spojrzeć na ekran swojego telefonu. Ale jak to było przed erą elektroniczną? Jak ludzie przekazywali informacje o burzach, opadach deszczu czy suszach? Jedną z najstarszych technik zapisywania pogody był tzw. „Dziennik Burzowy”.
To niezwykłe narzędzie służyło do rejestrowania wszelkich zjawisk atmosferycznych. Był to rodzaj dziennika, w którym notowano datę, godzinę oraz rodzaj występującej burzy. Oprócz tego, zapisywano także intensywność opadów, kierunek wiatru oraz wszelkie inne istotne informacje dotyczące warunków atmosferycznych.
Jednym z najbardziej fascynujących elementów „Dziennika Burzowego” jest fakt, że nie był on prowadzony tylko przez profesjonalistów. Ludzie z różnych warstw społecznych, zarówno wieśniacy jak i szlachcice, notowali w nim informacje o pogodzie. Dzięki temu można było uzyskać szeroką perspektywę na warunki atmosferyczne w danym regionie.
Choć „Dziennik Burzowy” przestał być popularny w erze elektronicznej, to nadal ma swoje miejsce w historii meteorologii. Jest niezwykłym świadectwem starodawnych technik zapisywania pogody i stanowi cenny materiał dla badaczy zajmujących się historią klimatu.
Poznaj historię prognozowania pogody na podstawie obserwacji
„Dziennik Burzowy” to najstarszy znany dokument, w którym zapisano obserwacje pogody i ich wpływ na życie ludzi. Datowany na XIII wiek, ten unikatowy zbiór zapisków pochodzi ze średniowiecznych klasztorów i zawiera szczegółowe opisy burz, opadów deszczu, czy nawet pojawienia się tęczy. To dzięki takim starożytnym dokumentom jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć historię prognozowania pogody na podstawie obserwacji.
W „Dzienniku Burzowym” można znaleźć cenne informacje na temat zmian klimatycznych, jakie miały miejsce wieki temu. Dzięki starannym notatkom możemy dowiedzieć się, jak ludzie reagowali na ekstremalne warunki atmosferyczne oraz jak próbowali przewidzieć zbliżające się burze czy susze.
Jest to fascynujący zapis codzienności sprzed setek lat, który pozwala nam spojrzeć na przeszłość z zupełnie innej perspektywy. „Dziennik Burzowy” stanowi więc nie tylko cenne źródło wiedzy o historii pogody, ale również o życiu społeczeństwa w średniowieczu.
Warto docenić starania naszych przodków, którzy pomimo braku nowoczesnej technologii potrafili dokładnie obserwować i dokumentować zmiany w atmosferze. Ich praca przyczyniła się do rozwoju dzisiejszej meteorologii i prognozowania pogody na podstawie obserwacji.
Jak można wykorzystać stare „Dzienniki Burzowe” w dzisiejszej meteorologii?
„Dzienniki Burzowe” to zbiory obserwacji dotyczących pogody, prowadzone przez entuzjastów meteorologii i pasjonatów natury. Zawierają one szczegółowe opisy zjawisk atmosferycznych, takich jak burze, opady deszczu czy zmiany wiatru. W dzisiejszych czasach, kiedy meteorologia stała się nauką złożoną, stare notatki mogą okazać się cennym źródłem wiedzy dla współczesnych badaczy.
Analizując stare zapiski z „Dzienników Burzowych”, naukowcy mogą uzyskać informacje na temat zmian klimatycznych, które występowały w przeszłości. Porównując przeszłe zjawiska atmosferyczne z obecnymi, można lepiej zrozumieć dynamikę klimatu i prognozować przyszłe zmiany.
Jednym z sposobów wykorzystania starych „Dzienników Burzowych” w dzisiejszej meteorologii jest tworzenie modeli predykcyjnych opartych na historycznych danych pogodowych. Dzięki temu możliwe jest lepsze prognozowanie pogody i ostrzeganie przed ekstremalnymi zjawiskami atmosferycznymi z większą skutecznością.
Stare notatki o pogodzie mogą także być inspiracją dla pasjonatów meteorologii do przeprowadzania własnych obserwacji i badań. Można np. porównywać opisy z przeszłości z aktualnymi obserwacjami terenowymi, aby lepiej zrozumieć zmiany jakie zachodzą w atmosferze.
Podsumowując, „Dzienniki Burzowe” są nie tylko ciekawym dokumentem historycznym, ale także wartościowym źródłem informacji dla współczesnych badaczy i pasjonatów meteorologii. Wykorzystując stare zapiski, można zgłębiać tajniki natury i lepiej zrozumieć złożoność zjawisk atmosferycznych.
Ciekawostki dotyczące najstarszych prognoz pogody
W dzisiejszym artykule przyjrzymy się fascynującemu zjawisku jakim jest „Dziennik Burzowy” – najprawdopodobniej najstarszy zapis o pogodzie znany ludzkości. Choć dokument ten ma już ponad 250 lat, wciąż stanowi cenne źródło informacji dla badaczy zajmujących się historią prognozowania pogody.
„Dziennik Burzowy” jest rodzajem kroniki pogodowej, która została prowadzona w XVIII wieku przez znanego szkockiego malarza i przyrodnika, Alexandra Coopera. Dokument ten zawiera szczegółowe opisy burz, opady deszczu, wiatry oraz wszelkie inne zjawiska atmosferyczne, jakie obserwował Cooper w swoim otoczeniu.
Jednym z najbardziej interesujących elementów „Dziennika Burzowego” są ręcznie naniesione ilustracje, przedstawiające chmury, błyskawice oraz inne elementy związane z pogodą. To dzięki nim badacze mogą teraz odtworzyć warunki atmosferyczne z tamtych lat i porównać je z obecnymi danymi.
Warto podkreślić, że Alexandra Coopera interesowała nie tylko samo zjawisko pogody, ale również jego wpływ na otoczenie i ludzi. Dlatego w „Dzienniku Burzowym” znajdziemy także opisy szkód spowodowanych przez burze oraz ich konsekwencje dla rolnictwa i życia codziennego.
Choć dzisiaj prognozowanie pogody stało się bardziej skomplikowane i oparte na zaawansowanych technologiach, „Dziennik Burzowy” przypomina nam o korzeniach tej nauki i wartości obserwacji oraz dokumentowania zmian w atmosferze. To fascynujące świadectwo przeszłości, które pomaga nam zrozumieć historię prognozowania pogody.
Dobór odpowiednich narzędzi do analizy starych danych pogodowych
Wydaje się, że przy analizie starych danych pogodowych najważniejsze jest wybór odpowiednich narzędzi, które pomogą nam w interpretacji i zrozumieniu przekazywanych informacji. Jednym z takich narzędzi, które może okazać się niezwykle pomocne, jest tzw. „Dziennik Burzowy”.
„Dziennik Burzowy” to termin używany do określenia dawnych zestawień obserwacji pogodowych, często prowadzonych przez pasjonatów meteorologii lub badaczy. W takich dziennikach zapisywano szczegółowe informacje na temat warunków atmosferycznych, takich jak opady, temperatura, czy siła wiatru.
Jedną z najstarszych zapisków dotyczących pogody jest „Dziennik Burzowy” prowadzony przez francuskiego fizyka i matematyka Blaise’a Pascala w XVII wieku. Pascal notował nie tylko zjawiska pogodowe, ale także swoje obserwacje dotyczące badań nad zjawiskami meteorologicznymi.
Dzięki „Dziennikowi Burzowemu” można poznać nie tylko historyczne dane pogodowe, ale także zobaczyć, jak ludzie w przeszłości interpretowali i analizowali warunki atmosferyczne. To prawdziwa skarbnica wiedzy dla badaczy zajmujących się historią meteorologii.
Analiza starych danych pogodowych za pomocą narzędzi takich jak „Dziennik Burzowy” może otworzyć przed nami zupełnie nowe perspektywy i pomóc w lepszym zrozumieniu zmian klimatycznych, jakie miały miejsce w przeszłości.
Podsumowując, , takich jak „Dziennik Burzowy”, może być kluczem do odkrycia fascynujących informacji dotyczących historii meteorologii i zmian klimatycznych. Tego rodzaju analizy mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia dzisiejszych prognoz pogody i trendów klimatycznych.
Dziękujemy, że poświęciliście nam swój czas i poznaliście tajemnice najstarszego zapisku pogodowego jakim jest „Dziennik Burzowy”. Odkryta historia tego dokumentu przypomina nam, jak wiele fascynujących i inspirujących faktów kryje się w przeszłości. Mimo upływu lat, ślad po zapiskach o pogodzie nadal wywołuje zachwyt i ciekawość. Pozostaje nam tylko podziwiać starożytne umiejętności obserwacji i zapisywania zjawisk atmosferycznych oraz cieszyć się możliwością poznawania historii meteorologii. Mam nadzieję, że nasza podróż w świat „Dziennika Burzowego” była równie pasjonująca dla Was, jak dla nas. Do zobaczenia w kolejnym wpisie!
